azul e amarelo

Hai verde nunha liña ínfima
onde se rompen os meus ollos
e ese verde
forma parte dunha acedo recordo verde
que se sobe no bondi a Finisterre.

tráxico libido instantáneo.

Hai un rozamento silencioso e afastado que vai crecendo no frío fondo dun vaso. Se recarga e volve ao ataque como unha pantasma bañada en sal polas noites.
Así, as mans vólvense liviás e engurran as sabas, que suadas son un estandarte de libido instantáneo.
Entón susurros, pano e seda sobre uns dados dunha soa cara, ambigua, pero unha soa.

desde abrazo

Aperta as nubes
como beizos loiros húmidos
e bicos do ceo.

Apertame longo,
coas mans baleiras e choiva
en diferentes latitudes.

Aperta y no alejes
el silencio oscuro y en negativo
da auga nos senos.